Ik wil niet meer, ik wil niet meer!
Ik wil geen handjes geven!
Ik wil niet zeggen elke keer:
Jawel mevrouw, jawel meneer…
nee, nooit meer in m’n leven!
Ik hou m’n handen op m’n rug
en ik zeg lekker niks terug!
Ik wil geen vieze havermout,
ik wil geen tandjes poetsen!
Ik wil lekker knoeien met het zout,
ik wil niet aardig zijn, maar stout
en van de leuning roetsen
en schipbreuk spelen in de teil
en ik wil spugen op het zeil!
En heel hard stampen in een plas
en dan m’n tong uitsteken
en morsen op m’n nieuwe jas
en ik wil overmorgen pas
weer met twee woorden spreken!
En ik wil alles wat niet mag,
de hele dag, de hele dag!
En ik wil op de kanapé
met hele vuile schoenen
en ik wil aldoor gillen: nee!
En ik wil met de melkboer mee
en dan het paardje zoenen.
En dat is alles wat ik wil
en als ze kwaad zijn, zeg ik: Bil!
ZO MOOI, ZO JEUGDSENTIMENT, ZO VAAK VOORGELEZEN NU ALS PAPA
hoe passend kan een foto zijn bij een gedicht! schitterend!
Mooi en passend bij de foto.
Tijd voor een expositie?
Dank je..wie weet ooit Vincent, maar dan samen met jouw foto’s?
Ik ben meteen weer 40 jaar terug en zie mijn zus voor me die dit versje helemaal uit haar hoofd op kon zeggen. Sommige dingen blijven leuk en zijn blijkbaar tijdloos.