Soms is er ineens een moment dat je jezelf iets ziet doen waarvan je toen je kind was zei:’’ Ik zal dat later NOOIT doen!’’
Van de week had ik weer ( ja ja weer ) zo’n moment.
Ik stormde de gang in en brulde naar boven:‘’DOE DIE HERRIE ZACHTER, DAT IS GEEN MUZIEK!!’’ Ik schrok er zelf van..al had ik uiteraard groot gelijk, want het was werkelijk dramatisch wat er uit die kamer kwam.
Natuurlijk werd mijn gebrul niet gehoord, dus ik moest naar boven en mikte kamer van zoon open en keek hem briesend aan. Die blik veranderde ter plekke in verbijstering.
Over zijn schoolboeken gebogen keek mijn zoon verstoord op met de woorden: ‘’Sjesus mam, ik schrik me dood, je komt met zoveel lawaai binnen! Ik zit te leren hoor!’’
Ik kom met zoveel lawaai binnen?!
Meneer zit daar met een muziek, voor wat er voor doorgaat dan, op een volume waar de hele woonwijk van kan meegenieten en IK kom met lawaai binnen?!
‘’Ik leer beter met muziek aan,’’ verklaarde zoon doodkalm op mijn vraag hoe iemand in vredesnaam kon leren met zo’n lawaai aan zijn hoofd. Muziek ja..maar dit..dit kon je niet eens mee zingen, laat staan op dansen, en wel leren?? Dit was een vreemde verzameling van niet bij elkaar passende tonen waar schreeuwende mensen op tekeer gingen ..ja nou praten dan… nee was het ook niet..die rapzooi je weet wel!
Zoon liet mij uitrazen, deed braaf de volumeknop naar beneden met de woorden: ‘’Nah, zo goed dan? Wat weet jij nou van muziek mam, jij houdt alleen maar van die ouwe zooi.”
Diep beledigd verliet ik zijn kamer, wat nou ouwe zooi! Ik hou gerust van de hedendaagse muziek maar mijn muziek..dát was pas muziek! En ik weet zeker dat een heleboel mensen dat denken, want er worden niet voor niets van die jaren 70/80 feesten gehouden.
Ik had net als mijn zoon altijd muziek aan staan, hard ook, te hard ook, nu ik er over nadenk… mijn vader brulde geregeld onder aan de trap..dat zei hij dan als hij binnen stormde, dat hij al een half uur onder aan de trap had staan schreeuwen, maar omdat mijn VRESELIJKE muziek zo hard stond hoorde ik hem niet in mijn DRUGSTENT!!! ‘’HET LIJKT HIER WEL EEN DRUGSTENT!’’… Dat ‘drugstent’ kwam door Bob Marley die met zijn fraaie muziek mijn ellendige huiswerk opvrolijkte, maar hee wat wist mijn vader van muziek, die hield alleen maar van ouwe zooi!
Ik bedoel… ik zou dat later NOOIT doen!
J.M.
Nou het doet er helaas niet toe hoe oud je bent met muziek, want jasses dat verhaal komt me zo bekend voor. Ik ben van 1929 en dus weer van een heel andere muziekstroming. Mijn vader vondt dat ik beter naar klassieke muziek kon luisteren, want die jazz dat stelde niets voor, dat zou nooit een blijvertje kunnen worden, zoals klassieke muziek al had bewezen. Ja dat was mijn jeugd.
Maar wij kregen ook kinderen en verdorie ik maakte de zelfde fout. Mijn zoon had een LP (vraag je ouders maar wat dat was) van Queen, die mijn goedkeuring niet kon krijgen. Ook ik stormde naar boven met de mededeling “Ik draai de stoppen eruit”.
Pa kom nou even zitten, ik zet het wel zachter, maar luister nou hoe mooi die muziek is. Nu ik vond er niets aan. Nee, zei hij, je moet nog eens luisteren en misschien daarna nog eens.
Oke, ik heb het gedaan. Queen geweldige muziek waar ik elke keer van geniet (echt waar).
De les; stel je open en luister (ook naar anderen)
Groet
AB
Queen!!! daar heb ik nogal was cd-tjes van hoor Ab. Geweldig!
hahahha. hoe vaak herken ik mijzelf ook in dingen die mijn ouders vroeger zeiden. ‘zo doe ik het nooit’ heb ik heel vaak gedacht en heel vaak doe ik het ook zo…
leuk stuk om te lezen!
Prachtig stukje en zo herkenbaar. Mijn vader ging later wel Queen waarderen, na al die Bach en Beethoven. Ik deed precies hetzelfde later…maar dan omgekeerd. Dus… er is nog hoop.