Ik was het vergeten.
Vergeten hoe het was
Dat ze je aankijkt
Grote ogen
Vol verwondering
Afwachtend
Wijs
Helder
Ik was het vergeten
Hoe bijzonder
Oortjes gespitst
Luisterend
Vol herkenning
Ik was het vergeten
Hoe mooi
Haar mondje
Ineens
Opent in
Een brede glimlach
Oprecht
Gemeend
Ik was het vergeten
Hoe ontroerend
Dat ze je aankijkt
Je stem hoort
Gaat stralen
en dan
De eerste keer herkenning
En een grote lach
Zo bijzonder
Zo mooi
Zo ontroerend
Hoe kan je dát nou vergeten?
©Annette ( Tette’s Blog )
Link naar deze blog
Al word mijn zoon bijna 21 maar die eerste glimlach vergeet je nooit meer. Zo bijzonder!!