Tags: angst, bescherming, Caroline van de Vate-Lock, hoop, paaz[ × ]

Ik heb mijn man weggebracht, weggebracht naar de paaz afdeling (psychiatrie)

Van binnen zit ik te trillen…hopelijk blijft hij…en staat hij niet de volgende dag bij de voordeur.
Ik wil dat hij blijft en de andere kant wil ik hem weer meenemen naar huis…veilig thuis. Maar het is niet meer veilig thuis, niet voor hem, niet voor mij en vooral niet voor ons puberende kind.

Hij is overtuigd, hij blijft. Ik begin te huilen van opluchting en blijdschap.Maar ook verdrietig, omdat ik mijn maatje moet achterlaten..We hebben samen al zoveel doorstaan…maar dit moet hij alleen doen…Ik doe dat op afstand met ons puberende kind.
Wij verwerken dit op een andere manier, ons puberende kind heeft een stoornis…een angststoornis.Zijn angst is momenteel hoger dan anders.
Hij ziet zijn vader en hij ziet zichzelf en ziet het evenbeeld. En vraagt zich dan af…word ik ook zo later ?? Ook hij heeft een gevecht, een gevecht met zichzelf..het overwinnen van angst.

Ik?..ik heb ook een angst….Ik ben bang dat ik alles uit mijn handen laat glippen en dat ik alle gevechten verlies.Ik vecht tegen het niet onder controle kunnen houden, ik vecht tegen de vermoeidheid en optimistisch blijven.Krijgen wij de rust?.. Gaat dit goed komen? Vormen we straks weer een gelukkig gezin?

Tijd zal het leren.  Ik heb hoop..hoop op een goede toekomst samen.

Anonieme inzending

Bijgevoegd schilderij heet : Bescherming  van Caroline van de Vate – Lock