Tags: eisen stellen, J.M., op zoek, partnerkeuze, veeleisend, wat mannen niet willen[ × ]

“Ze zijn er gewoon niet, normale leuke mannen,” zuchtte mijn vriendin terwijl ze in haar sla prikte.
Ze is al weer een tijdje alleen, ruim in de 40 en heeft behoefte aan een partner. Ze is echt op zoek en heeft zich enige tijd geleden ingeschreven bij een relatiebureau op het internet.
Ze is een ‘apart’ figuur en wat het wat lastig maakt, is, dat zij buitengewoon kritisch is. Nou mag je dat wel zijn natuurlijk, maar goed..perfectie bestaat niet en zij zoekt dat wel.
“En Bart dan?,” vroeg ik. Bart was haar laatste verovering. “Bart??!Die is al lang exit hoor!” antwoordde ze, terwijl ze een vies gezicht trok. “Bart droeg witte sportsokken onder zijn spijkerbroek en hij was zoooo walgelijk burgerlijk en als we uit eten waren en we waren uitgegeten en er lag nog iets op mijn bord, dan vroeg hij of ik dat nog ging opeten en dan pakte hij het als ik nee zei!”
Al mopperend ging ze het lijstje van veroveringen af.
Frank: Geen ambities, een fatsoenlijk gesprek was niet mogelijk met Frank
Peter: Hield maar van twee dingen in het leven, seks en drank en beiden in grote hoeveelheden. Liet scheten waar ze bij was en riep dan: ”Wie geen huur betaald moet eruit!” en moest daar zelf iedere keer, en dat was vaak, om schaterlachen.
Joep  : Joep was onderdanig, die gaf geen enkel tegengas, vond alles goed, geen eigen initiatieven, een watje! Daar werd ze erg ongeduldig van.
Harold: Goddelijke vent, maar zo fout als de pest. Gaf aandacht als het hem uitkwam en aangezien hij er nog twee vriendinnen op nahield was dat niet zo heel erg vaak, Harold had het DRUK!
Ben: Lieve man, maar zo serieus, beetje saai, hield van stomme dingen, wandelen, fietsen, beetje in een bos sjouwen…. En zuinig! Een krent was het, hij had haar maar 4 keer mee uit eten genomen in de drie maanden dat ze elkaar hadden gezien! Ze keek me aan met een blik van: ‘Dat is toch niet normaal!’
Mopper..mopper..mopper en ze stak bij ieder minpunt haar vork keihard in iets op haar bord alsof ze al die mannen aan het steken was.
“Misschien ben ik wel te moeilijk,” zuchtte ze diep. “Ik weet ook niet meer wat mannen willen hoor!”

“MISSCHIEN??!!!!! MISSCHIEN?!,” mijn vriend steigerde van mijn verhaal toen ik eenmaal weer thuis was.
“Nou..schrijf maar even mee en als je haar weer ziet dan geef je haar dit briefje maar! Ik zal eens even vertellen wat mannen NIET willen!”

“Wij willen geen azijnpisser, wiens mondhoeken altijd naar beneden staan, omdat ze ontevreden is over ALLES en nooit tevreden te stellen is ook. Wij willen geen vrouw die mekt over sokken of andere kleding stukken die NOT DONE zijn, wij willen geen opgedirkte troela die zichzelf zo’n vangst vindt dat ze verwacht dat wij aan haar voeten liggen. Wij willen geen vrouw, die alleen maar diepgaande, psychologische, zware gesprekken wil, waarbij je toch nooit het juiste antwoord kan geven. Wij willen geen graatmagere vrouw die altijd en eeuwig aan de sla zit, omdat er anders weer een ons bijkomt en waarbij je de borstkas bijna moet inslaan om een paar borsten te zien! Wij willen geen humorloze zuurpruim die nooit seks wil en we willen ZEKER geen wanhopig mokkel met een eisenlijst!

“Geef je het even door?” besloot hij zijn tirade, waar ik zeer geamuseerd naar luisterde.
“En zeg haar meteen maar, dat als zij zo door gaat met mannen beoordelen en veroordelen op alles wat mevrouw de koningin niet bevalt, dat het haar net zo zal blijven vergaan als een scheet die geen huur betaalt!

Ik knikte braaf en heb niets van zijn twee verschillende sokken gezegd.

J.M.