Eenmaal bij de supermarkt deed ik een muntje in de winkelkar en ging door het poortje naar binnen. Ik hou niet van boodschappen doen, dus ik jakker er altijd zeer gericht de paden door. Ik bestudeer geen potjes en pakjes, ik gris en let alleen op een houdbaarheidsdatum.
In volle galop begon ik mijn rondje en slalomde tussen andere klanten door, zeilde de hoek om en knalde bijna tegen Frans op.
“Hee!” riep Frans, “Boodschappen aan het doen?”
“Ja,” antwoordde ik, terwijl ik dacht: Nee, ik dacht, ik ga lekker wandelen en heb zin om wat te duwen, dus waar kan dat beter dan in de supermarkt en met een winkelkar! Van die onnodige vragen zijn dat.
Frans is met een oud klasgenote van mij getrouwd, ik zie haar eens in de zoveel tijd en dan praten we bij. Nou ja, zij praat en ik hoor het aan. Meestal is de avond om als zij klaar is met haar verhalen.
“Alles goed Frans?” vroeg ik, terwijl ik me bedacht, dat ik het ‘even vlug eten halen’ kon shaken, want óók Frans heeft altijd veel woorden nodig.
“Och..z’n gangetje, beetje mot met Manon.”
“Hm, vervelend, van die dingen hè, overal is wel eens wat”, mompelde ik, in de hoop dat hij het hierbij zou laten, maar Frans ging er eens lekker voor staan. Blijkbaar erg toe aan een luisterend oor.
En Frans is de beroerdste niet, dus ik berustte meteen maar in mijn ’praatpaal-lot’.
“Ik begrijp jullie vrouwen niet hoor,” begon hij. “We zijn bijna 23 jaar getrouwd, maar ze blijft me verbazen. Gister moest ik verplicht modeshow kijken, want ze was wezen winkelen. Tassen vol! Alsof we de geldpest hebben! Maar goed, ik dacht: Frans, hou je waffel en zit de show maar even uit, want je was vorige week onze trouwdag vergeten. Dus onderga deze wraakactie maar zwijgend…
Dus zij zich tig keer omkleden en ik maar oh en ah roepen, het was mooi hoor, maar mens wat weet ik ervan, het is voor mij allemaal hetzelfde. Dus ik dacht, terwijl zij zich voor de tigste keer aan het omkleden was..ik doe even de tv aan. FOUT! Ze kwam na een kwartier weer in een outfitje binnen, ziet me daar zitten en begint me een tirade over ongeïnteresseerdheid en dat het altijd hetzelfde was met mij en dat de tv belangrijker was dan zij.
Dus..ik zeg..ik kijk heel even terwijl jij je omkleed mens, ik heb alles gezien wat je hebt geshowd! Oh ja? Zei ze en wat voor kleur had die blouse dan net??? Stond ze hoor, met haar handen in haar zij zo van: Nou?
Sjesus hee en ik wist het niet joh, ik heb de blouse gezien, eerlijk waar, maar de kleur..ik dacht iets met groenig..weet ik veel, dus ik zei..GROEN!
Blauw dus, brulde ze.
Dus.. ik zei: Groen..blauw..wat maakt het uit, een blouse is een blouse en hij was mooi.. ik dacht, ik moet aan schadebeperking doen.
Ja, zei ze en een ongeïnteresseerde oetlul is een ongeïnteresseerde oetlul en dat ben jij en dat is helemaal niet mooi!
Dus… ik ben de deur uitgelopen om maar even af te koelen!”
“Nou ja Frans,” zei ik, “dat is soms ook even het beste, anders wordt iets heel kleins ineens kolossaal en daar zit niemand op te wachten. Even afkoelen, en dan weer naar huis.”
“Ja wel ja,” zei Frans. “Maar als Manon nog in zo’n stemming is als ik thuis kom en wraak blijft nemen, omdat ik onze trouwdag vergeten ben, nou dan..dan..” hij hief zijn wijsvinger dreigend op.
“Dan knip ik de mouwen van die groene rotblouse af!” zei hij met een grijns.
“Blauw Frans… Blauw”
J.M.
Andere blogs op deze website van J.M.
Ik denk dat ik twijfels krijg van J.M. Echt waar, leuk geschreven, maar toch. Dan denk ik: mist zij nu iets of doe ik dat.” Ik zit J.M. eens aan te kijken en ik zie haar denken; “Zeg jij maar niks, want jij bent ook een kerel, dus je hebt er ook geen kijk op”. J.M. je hebt gelijk Oeee, dat is gevaarlijk, geef er nu geen gelijk straks heb je er spijt van. Nou ja doe maar lekker eigenwijs, J.M. Weet er wel raad mee. Ja, maar ik ben wel een kerel met een heel lange ervaring en wij (ja, mijn vrouw en ik) hadden samen die ervaring opgebouwd. Dat was eigenlijk niet zo moeilijk want handteer maar een paar stelregels.
Nooit vergeten dat wij niet van dezelfde planeet zijn, dus zullen wij elkaar nooit begrijpen, nu niet en in de toekomst niet en we moeten het ook niet willen, bij elke discussie beginnen met “Oh, wat interessant, U komt van Venus” Waarop zij natuurlijk altijd antwoord: “Ik zie dat U van Mars Komt, dolletjes”
We beseffen beide, dat na deze twee openingszinnen de discussie in het niets van het heelal verdwijnt.
Rest ons nog om wat dromerig over een heerlijk glas rode wijn elkaar wazig aan te staren en te stammelen: Hadden we het al ergens over?? Ja, we vonden die wijn zo lekker…. Proost!!!
Ach Ab twijfels over J.M. 😉 zij kiest geen partij, noch voor mannen noch voor vrouwen, ze schrijft wat over dingen waar iedereen zich wel eens een beetje in herkent en soms is dat in het voordeel van de man en soms in het voordeel van de vrouw. Zowel mannen als vrouwen hebben hun eigenaardigheden, dat maakt het alleen maar interessant. Bedankt voor je uitgebreide reactie, Proost!
hahahaha, zooo herkenbaar dit. zowel het verhaal van frans, als dat van JM zelf.. 😉
😉 dank je wel Elastiekje