Kleine zwarte stipjes op het aanrecht en in een keukenkastje! Muizen!
Bah, muizen op zich niet, muizen in mijn huis wel. Dat vraagt direct om maatregelen, dus na mijn keuken van onder tot boven gesopt te hebben ging ik richting dierenwinkel voor een bestrijdingsmiddel. Nou ja middel, ik moest maar eens kijken, want dat dood maken zag ik niet echt zitten.
Ik zag een soort iglootje, best ruim ook, het zag er best schattig uit, wat lekkers erin, muisje er in, naar buiten ermee en heeeeeel ver weg, muisje vrijlaten. Dat ging hem worden.
Zo gezegd zo gedaan, voordat ik de woonkamer deur stevig achter mij dicht trok, toen ik naar boven ging voor de nacht, had ik het mooie iglootje neergezet, klodder pindakaas erin en klaar.
De volgende ochtend schrok ik mij wezenloos. Drie muizen zaten op elkaar gevouwen in het iglootje, hun staartjes hingen door de tralies en hun snuiten tegen de andere kant gedrukt en drie paar kraalogen keken mij panisch aan. Ze probeerden van alles om eruit te komen dus er kwam een geluid uit de iglo waar je kippenvel van kreeg. Hun paniek sloeg op mij over, want één muis kon ik wel aan in dat ding maar drie is wat overdreven.
Ik schreeuwde mijn zoon naar beneden en met z’n twee staarden we naar de iglo. “Het zijn er drie..” constateerde zoonlief. “Ja!” antwoordde ik, “kleed je snel aan, ze moeten hier weg, NU!”
Zoon rende al, want die bespeurde de paniek en een paar tellen later stond hij klaar en nam de volle iglo in ontvangst.
“Ik zet ze wel bij het veldje verderop,” zei hij. “Nou muizen komen terug heb ik gelezen,” vertelde ik, “Je moet heel ver weg, helemaal de dijk af hier en dan ergens aan het eind mik je ze er maar voorzichtig uit.”
“HELEMAAL NAAR HET EIND VAN DE DIJK??!!” Zoon keek me vol afgrijzen aan, met een iglo vol muizen, vrij ongezien in de vroege ochtenduren even naar een veldje verderop lopen was te doen. Met dezelfde iglo even een enorm eind lopen en dan onderweg ongetwijfeld van mensen Kamervragen krijgen..dat was een ander verhaal!
“Het moet!” zei ik, “anders zijn ze hier morgen weer!’’
Alsof ik waanzinnig geworden was keek zoon mij aan en liep zwijgend de tuinpoort uit, mèt muizeniglo. Hij keek nog es om met een kwaaie blik en verdween.
Een flinke tijd later kwam hij weer terug. “En?” vroeg ik.
“Ja wat en?! Ik liep voor schut, maar goed ik heb ze er heel ver weg uit gekieperd en ze verdwenen.”
“Oke,” zei ik opgelucht “Je bent toch wel erg ver uit de buurt gegaan hè!?”
“Ja mam en ik heb een andere route terug genomen nou goed!!
De volgende ochtend zat er weer een muis in de iglo, dit vroeg om zwaardere maatregelen dus iemand van de gemeente laten komen, die dan gratis een tijdje doosjes gif plaatst op allemaal plekken tot er geen muis meer komt. Zielig ..ik vertelde hem het iglo-verhaal waar de beste man bijna tranen in de ogen van had, zo hard moest hij lachen. “Maar ja,” zei ik “dan leven ze tenminste nog!”
“Mwah, nee hoor,” zie de muizenman, “muizen zijn zo stressgevoelig, zodra je ze uit die nare iglo vrijlaat, storten ze dood neer van stress… van mijn gif worden ze lekker high en sterven een rustige dood! “
“DIERENBEUL!” zei hij ook nog, “Met je iglo!” En lachend zette hij de dozen vol gif neer…
Ik hoop voortaan alleen nog maar gekleurde muisjes op mijn aanrecht te vinden!
J.M.
Beetje zielig, hoor. Het is de schuld van de mens, als je muizen in huis hebt. Net als de stadsduif zijn het vrolijke zwerfafvalverzamelaars! Al het eten goed opbergen en je bent de muisjes zo kwijt! Gaan ze maar naar de buren…
nou, er zijn flats neergehaald, en dat brengt nogal wat gedoe met zich mee, waaronder een complete muizenverhuizing, dus het heeft niet altijd met zwerfafval van bewoners zelf te maken hoor. De buren hebben een kat.. zelfs dat is niet afdoende
Inderdaad dat probleem met die muizen heeft te maken met hele kleine beetjes etensresten, voor een muis is het kleine beetje vaak heel veel.
Ik zelf heb ook een dierenbeul syndroom. Met wespen! In 1996 of zo ben ik gestoken door een wesp. Had het eigenlijk niet in de gaten. Ging op de bank zitten omdat ik mij wat draaierig voelde. Mijn vrouw zag dat en belde de dokter, gelukkig woonde die om de hoek en hij kwam in galop naar ons toe. Na drie of vier injecties kwam ik weer bij. Bleek allergisch voor hun gif. Een als ik nu een wesp zie gaat die eraan en iedereen mag roepen: dierenbeul!
Maar wie roep er wat als ik tegen de vlakte ga door een steek van een wesp????
van nu af aan wij allemaal Ab!! 😉 ik neem aan dat je nu wel een anti gif bij je draagt!
Ik heb ook een veldmuisje en 3 katten ze gaan geduldig voor de opening zitten maar omdat ze ook de ijskast open maken moeten ze eruit als ik ook uit de keuken ga.Als ik laat thuis kom dan komt ze even te voorschijn zwaait even en weg is ze .Ik heb nog geen last van haar/hem maar zodra er last van krijg dan ruim ik ze op met gif. Maar ik heb weer smakelijk moeten lachen om je blog
Dank je Robert, dit klinkt niet zo ernstig nog.. zwaaien mag 😉 op het aanrecht klimmen niet!
Daarom staat m’n voordeur altijd open… niet alleen gastvrij maar ook handig voor muizen die op doorreis zijn… 😉
Jij bent griezelig slim Detlef 😉
Rentokil bellen is ook een oplossing !!!!!!!
ah je hebt werk 😉
hahahaha, gewéldig..
toen ik in het stadje op de gracht woonde was ik zo gestoord om een (leeg) aquarium te hebben met muisjes. errug leuk en schattig (en al snel heel veel omdat het echt geen 2 mannen waren..). op een goede ochtend zaten mn katten heel spastisch te doen bij mijn gordijnen en bleek er een muis in te zitten. ik gauw kijken in mijn bak, daar zaten ze nog gewoon in!! toen heb ik paps gebeld of hij me wilde helpen met dit wilde exemplaar. deed ie natuurlijk onmiddelijk, de lieverd. ook deze muis heeft het trouwens niet overleefd..