Als je iemand iets beloofd dan moet je dat altijd nakomen. Dat is iets wat ik mijn kinderen altijd heb voorgehouden en ik moet zeggen, ze houden zich er aan. Zelf heb ik er namelijk een hekel aan als iemand zijn afspraak niet nakomt of te laat is. Zo ben ik zelf altijd eerder op een afspraak, dan blijf ik desnoods wel even in de auto wachten of zo, maar te laat komen daar hou ik niet van. Ik bedoel, je spreekt niet voor niets iets af, en met afspreken maak je een belofte.
Soms heb je een belofte niet geheel in eigen hand, bijvoorbeeld als je samen met iemand bij iemand anders heb afgesproken. Als die gene waar jij bij meerijd te laat is, dan kom jij vanzelf ook te laat op de afspraak. Kan je niks aan doen en kun je die ander gewoon de schuld geven. “ja ik was wel op tijd, maar hij/zij kwam een half uur te laat mij ophalen dus… Daarom ga ik altijd op eigen gelegenheid en zie ik die andere wel daar waar we afgesproken hebben.
Als je iets aan kinderen beloofd moet je dat altijd nakomen vind ik. Als je dat niet doet dan gaan de kinderen dat vanzelf overnemen en nemen het ook niet zo nauw met het nakomen van bijvoorbeeld het opruimen van het speelgoed, het niet kliederen met onuitwisbare stift op het behang en op latere leeftijd het op tijd thuis komen, weinig alcohol gebruiken en het helpen in de huishouding. Dat verpest je er dan mee.
De kern is dat als je je zelf niet aan afspraken houd, een ander het ook niet zo snel zal doen. Nu wil het geval dat ik zelf altijd mijn beloftes probeer na te komen. Helaas heb ik er nu eentje bijna moeten breken, maar ik ga het goed maken, weliswaar wat te laat maar ik kom hem wel na. Ik had Margo beloofd om met enige regelmaat een stukje voor haar site te schrijven en dat is er helemaal bij ingeschoten de laatste tijd. Maar zoals gezegd ga ik dat helemaal goed maken. Bij deze.
Ja, beloofd is beloofd, dat weet ik maar al te goed. We waren op vakantie in Spanje. Het hotel had beloofd om 2 tweepersoons kamers naast elkaar te reserveren, maar spanjaarden hebben een ander begrip van beloven en de kamers lagen ver uit elkaar. De kinderen werden op het hart gedrukt om de volgende morgen bij het opstaan geen lawaai te maken. De volgende morgen hoorden wij enorm kinder lawaai op de gang. Ik stormde de gang op en onze kinderen stonden voor de deur en kregen beide een draai om hun oren omdat ze zoveel lawaai maakten. Maar ik zat fout, een paar tellen later hoorden wij het zelfde lawaai op de gang maar kennelijk dus van andere kinderen. Met excuses heb ik de kinderen beloofd, dat deze straf al gold voor iets dat ze nog niet gedaan hadden. Ja, ik heb mijn belofte gehouden. En nu bijna 50 jaar later weten zij nog steeds dat ik mij aan een belofte hou.
Heel goed 😀
Zo hoort het Ab. Al is het na 50 jaar. Belofte maakt schuld